تکار | Tecar
تکارتراپی نوعی گرمای عمقی است که از طریق انتقال انرژی به بدن منجر به ایجاد اثرات بیولوژیکی بر بافت، فعال‌سازی ترمیم بافتی و بهبود پروسه ضدالتهابی می‌شود.
این روش درمانی که در فیزیوتراپی بسیار پر کاربرد است به میزان قابل توجهی دوران ریکاوری و توانبخشی در بهبودی بیماران را کاهش داده و اثرات فوری ضد التهابی و کنترل درد بر روی عضلات، تاندون‌ها، لیگامان‌ها، غضروف و استخوان ها دارد. همچنین این مدالیته درمانی در رفع چسبندگی‌ها و کوتاهی‌های پس از عمل‌های جراحی مؤثر و کارآمد است.
ایدۀ اصلی تکار برای تولید گرما داخل بافت بدین صورت است که یک جریان متناوب در محدودۀ فرکانسیRF توسط دو الکترود بر سطح پوست اعمال شده و این گرما باعث افزایش خون‌رسانی و در نتیجه افزایش سطح اکسیژن و میزان مواد غذایی به بافت میگردد که این مسئله در نهایت باعث افزایش متابولیسم سلول، تسریع فرآیند التیام بافت و تسکین درد خواهد شد.
تاثیرات فیزیولوژیک تکار
افزایش انعطاف پذیری کلاژن
کاهش درد با آزاد کردن اندورفین
کاهش اسپاسم
جداسازی سریع تر و کامل تر اکسیژن از هموگلوبین
تسریع بازجذب توده های هموراژی
تولید گرمای عمقی در بافت مورد نظر
گشادی عروق به صورت موضعی که منجر به افزایش تغذیه و اکسیژن رسانی و دفع مواد زائد می شود
موارد کاربرد تکار
تاندونیت کلسیفیه شده
بورسیت
آرتروز
تاندونیت
کانترکچر(خشکی بافت و محدودیت دامنه حرکتی)
اسپاسم و سایر آسیب های عضلانی
التهاب و درگیری اعصاب مانند التهاب عصب سیاتیک و مدین (CTS)
التهاب فاشیای کف پا
دردهای مزمن کف لگن
