آرتروز شایع ترین نوع آرتریت است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و زمانی رخ می دهد که غضروف محافظتی که انتهای استخوان ها را می پوشاند به مرور زمان از بین می رود.
اگرچه آرتروز می تواند به هر مفصلی آسیب برساند ، اما این اختلال بیشتر مفاصل دست ، زانو ، لگن و ستون فقرات را درگیر می کند.
علائم آرتروز معمولاً قابل کنترل هستند ، اگرچه آسیب مفاصل قابل برگشت نیست. فعال ماندن ، حفظ وزن سالم و دریافت درمان های خاص ممکن است پیشرفت بیماری را کند کرده و به بهبود درد و عملکرد مفاصل کمک کند.
آرتروز زمانی اتفاق می افتد که غضروفی که انتهای استخوان های مفاصل را محکم می کند به تدریج خراب می شود. غضروف یک بافت سفت و لغزنده است که حرکت مفصلی تقریبا بدون اصطکاک را امکان پذیر می کند.
در نهایت ، اگر غضروف به طور کامل از بین برود ، استخوان روی استخوان ساییده می شود که این شرایط منجر به بروز درد ، التهاب و محدود شدن دامنه حرکات مفصل می شود.
در کنار تجزیه غضروف ، آرتروز روی کل مفصل تأثیر می گذارد. این باعث تغییر در استخوان و خراب شدن بافت های پیوندی می شود که مفصل را به هم می چسباند و ماهیچه را به استخوان متصل می کند. همچنین باعث التهاب پوشش مفصلی می شود.
آرتروز یک بیماری دژنراتیو است که با گذشت زمان بدتر می شود و اغلب منجر به درد مزمن می شود. درد و سفتی مفاصل می تواند به حدی شدید شود که کارهای روزانه را دشوار کند.
افسردگی و اختلالات خواب می تواند ناشی از درد و ناتوانی آرتروز باشد.
علائم آرتروز
علائم اغلب به آرامی ظاهر می شوند و با گذشت زمان بدتر می شوند.
- درد مفاصل مبتلا ممکن است در حین یا بعد از حرکت آسیب ببینند.
- سفتی و خشکی مفصلی. سفتی مفصل ممکن است بیشتر هنگام بیدار شدن یا بعد از مدت زمانی بی حرکت ماندن مفصل قابل توجه باشد.
- حساسیت به لمس و فشار ، وقتی فشار کمی روی آن یا نزدیک آن وارد می کنید ، ممکن است مفصل شما حساس شود.
- از دست دادن انعطاف پذیری و کاهش دامنه حرکتی مفصل از علائم شایع آرتروز مفاصل بدن هستند.
- شنیده شدن صدا از مفصل به دلیل سایش استخوان ها بر روی هم
- تورم و التهاب در مفصل مبتلا
- ایجاد خارهای استخوانی در اطراف مفصل مبتلا
دلایل و عوامل خطر
عواملی که می توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند عبارتند از:
- افزایش سن. خطر ابتلا به آرتروز با افزایش سن افزایش می یابد.
- ارتباط جنسی. زنان بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز هستند ، اگرچه دلیل آن مشخص نیست.
- چاقی ، وزن اضافی بدن از چند جهت به بروز و پیشرفت آرتروز کمک می کند و هرچه وزن شما بیشتر باشد ، خطر شما بیشتر می شود. افزایش وزن به مفاصل تحمل کننده وزن مانند لگن و زانو فشار وارد می کند. همچنین ، بافت چربی پروتئین هایی تولید می کند که می تواند باعث التهاب مضر در داخل و اطراف مفاصل شما شود.
- آسیب های مفصلی. آسیب هایی مانند آسیب هایی که هنگام ورزش یا تصادف رخ می دهد ، می تواند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد. حتی صدماتی که سالها پیش رخ داده و به ظاهر بهبود یافته است می تواند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد.
- فشار مکرر بر مفصل. اگر شغل یا ورزشی که انجام می دهید فشار مکرر بر مفصل ایجاد می کند ، ممکن است در نهایت مفصل دچار آرتروز شود.
- ژنتیک برخی از افراد تمایل به ایجاد آرتروز را به ارث می برند.
- تغییر شکل استخوان. برخی از افراد با ناهنجاری مفاصل یا نقص غضروف متولد می شوند.
- برخی بیماریهای متابولیک مانند دیابت نیز خطر بروز آرتروز مفصلی را افزایش می دهند.
تشخیص آرتروز
در طول معاینه فیزیکی ، پزشک مفصل آسیب دیده شما را از نظر حساسیت ، تورم ، قرمزی و انعطاف پذیری بررسی می کند.
آزمایشات تصویربرداری
برای دریافت تصاویری از مفصل آسیب دیده ، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
اشعه ایکس ، غضروف در تصاویر اشعه ایکس ظاهر نمی شود ، اما از بین رفتن غضروف با تنگ شدن فضای بین استخوان های مفصل شما آشکار می شود. اشعه ایکس همچنین می تواند خار استخوانی را در اطراف مفصل نشان دهد.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). MRI از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی برای تولید تصاویر دقیق از استخوان و بافت نرم ، از جمله غضروف استفاده می کند. MRI معمولاً برای تشخیص آرتروز مورد نیاز نیست ، اما می تواند در موارد پیچیده به ارائه اطلاعات بیشتر کمک کند.
تست های آزمایشگاهی
تجزیه و تحلیل خون یا مایع مفصلی می تواند به تایید تشخیص کمک کند.آزمایش خون. اگرچه هیچ آزمایش خون برای آرتروز وجود ندارد ، اما آزمایش های خاصی می تواند به رد سایر علل درد مفاصل مانند آرتریت روماتوئید کمک کند.
تجزیه و تحلیل مایع مفصلی ممکن است پزشک از سوزن برای بیرون آوردن مایع از مفصل آسیب دیده استفاده کند. سپس مایع برای التهاب مورد آزمایش قرار می گیرد و مشخص می شود که آیا درد شما ناشی از نقرس یا عفونت است نه آرتروز.
روش های درمان
اگرچه هیچ گونه درمان قطعی برای آرتروز وجود ندارد اما اقدامات درمانی می توانند درد را تسکین داده و بهبود حرکات مفصل کمک کنند.
استراحت دادن به مفصل و کاهش تحرکات مفصلی می تواند از آسیب دیدگی بیشتر غضروف و تشدید علائم جلوگیری کند.
استفاده از کمپرس گرم نیز می تواند به تسکین علائم کمک کند.
فیزیوتراپی. یک فیزیوتراپیست می تواند تمریناتی را برای تقویت ماهیچه های اطراف مفصل ، افزایش انعطاف پذیری و کاهش درد به بیمار پیشنهاد دهد.
فیزیوتراپییست با استفاده از متدها و مدالیته های مختلف می تواند به تسکین علائم آرترو و بهبود دامنه حرکتی مفصل مبتلا کمک کند ، فیزیوتراپی موثرترین روش درمان غیرجراحی مشکلات مفصلی از جمله آرتروز زانو است که با مراجعه به کلینیک فیزیوتراپی صبای سلامت ( فیزیوتراپی در مرزداران ) می توانید از آن بهره مند شوید.
استفاده از داروهای ضددرد و ضدالتهاب نیز برای کمک به تسکین علائم توصیه می شوند.
در صورت درد شدید و ناتوان کننده و اختلال در عملکرد مفصل که با روش های غیرجراحی قابل کنترل نباشد جراحی به عنوان آخرین گزینه درمانی انجام خواهد گرفت.
کلمات مرتبط :